Er wordt wat ingelopen, gegroet en bijgepraat. Uitingen van onzekerheid over het eigen kunnen en uitroepen van aanmoediging hangt boven de hoofden. Samen wachten de cliënten, familie en medewerkers van de Parnassia Groep / REAKT / Vrienden van Parnassia op het startschot. Het startschot blijft uit, maar dat geeft niks. We tellen van 10 naar 0 en kijk, dat blijkt heel goed te werken.
Hup maar, lekker het bos in na een glibberig (want het heeft gevroren) rondje baan. We zien lopers die zin hebben om een ontdekking te doen. Het gaat vandaag niet om de snelste loper, het gaat om de loper die zichzelf het beste kent.

De loper die de eigen finishtijd goed voorspelt wint de wedstrijd
Eindelijk mensen die begrijpen dat het best saai is om de snelste te laten winnen! Na afloop spreken wij een gelukkige vrouw, zij had nooit van zichzelf gedacht dat zij 4 km achter elkaar kan hardlopen en kijk, het kan gewoon wel! Een man vertelt blij over de goede stoffen in zijn hoofd die vrijkomen bij het hardlopen. Hij was jarenlang gestopt met sporten, hij had het mentaal zeer zwaar en het sporten lukte niet meer. Zijn hoofd boven water houden vroeg al zijn kracht. Gelukkig is het ergste geweest en geeft hardlopen nieuwe energie en geloof in zichzelf. Wij zien bijzonder moedige mensen. Mensen met een bijzonder functionerend brein dat door een mentale aandoening afwijkt van het functioneren van de gemiddelde mens. Met bijvoorbeeld depressie, psychosen en verslaving als gevolg. Soms ook nog eens met lichamelijke gevolgen en met verdrietige tegenslagen in het leven. Op een gewone zaterdag op ons terrein worden records gebroken, weg verlegenheid, gene en weinig zelfvertrouwen, aan de kant jullie! Wij zaten 1 minuut naast onze voorspelling van onze finishtijd, het is best moeilijk hoor, dat met die zelfinschatting. Wij hebben vandaag veel geleerd over hardlopen.