"Alle Kenianen zijn snelle lopers. Denken we. Want we kennen ze van de hele en halve marathons, bijvoorbeeld die van Egmond. Daar zijn ze de kampioenen. Toen ik begin februari het vliegtuig pakte om vrienden in Nairobi te bezoeken, stopte ik mijn hardloopschoenen dan ook in de koffer met de gedachte om daar ergens mee te kunnen trainen. Voor de gezelligheid natuurlijk, maar ook om van Keniaanse atleten te kunnen leren. Om te zien en van hen te horen hoe het toch kan dat zij zo snel zijn.

Maar wat ik in Nairobi dacht aan te treffen, was er niet. Enthousiaste hardlopers zoals bij AVC, liep ik er niet tegen het lijf. Niet op sportbanen, niet in stadsparken en al helemaal niet op straat. Die topatleten zijn ook helemaal niet in de hoofdstad, schoot door mijn hoofd, maar in trainingskampen ver buiten de stad. Gelukkig was er in de buurt wel een fraai sportveld, een cricketveld met een daaromheen een atletiekbaan van 440 meter. De Jaffery Sports Club is een islamitisch centrum, in het protestante Kenia, en vrij toegankelijk voor iedereen.

Dan maar daar rennen. Dat deed ik dan ook elke dag. Maar zonder hindernissen ging dat niet. Want zodra het aan het einde van de middag wat was afgekoeld, verstopten tientallen wandelaars de smalle baan. Ik snap die wel, want het sportpark is mooi, geeft geborgenheid en is ook een sociale ontmoetingsplaats. Op straat is het gevaarlijk en soms erg vies. Nee, niet alle Kenianen zijn snelle lopers. Dat is een selecte groep en die kom je niet zomaar tegen. De meesten houden helemaal zo niet van hardlopen."