Nieuws

12,52 meter - ‘het verhaal van Theo Bouwen’

09 april 2018 door Annette IJzer
www.avcastricum.nl
Het jaar 1968. Atletiek Vereniging Castricum was een jonge vereniging, nog maar nét opgericht, en beschikte niet over een eigen accommodatie. Een groep enthousiaste atleten trainde voornamelijk op het terrein van DEM in Beverwijk. De 19-jarige Theo Bouwen was een van hen. Alhoewel hij eigenlijk helemaal niet meedeed aan de trainingen. De wedstrijden - en dan vooral ‘het gebeuren er omheen’ - vond Theo een stuk interessanter. Samen met zijn maatje wijlen Peter Vlaarkamp en een groep dames; deze dames waren geen atletes, maar zij juichten voor hun vriendjes die zij bewonderden.

Theo bleek een natuurtalent. Hij liep met zijn enorm lange benen razendsnelle tijden op de 100 en 200 meter sprint. Dat viel ook de KNAU (nu Atletiekunie) op. Zij nodigden de talentvolle Theo uit voor een testwedstrijd over 400 meter. Nietsvermoedend ging Theo van start, want 400 meter was tenslotte twee maal 200 meter. Hij vloog over de baan, uit zijn ooghoek zag hij een uitzinnig publiek op het 300 meter-punt. Het werd een toptijd; onder de 50 seconden! Maar Theo, die kotsend over de reling hing, kon nog net uitbrengen “dit doe ik nooit meer”. En hij deed het nooit meer, zelfs niet toen de KNAU hem uitnodigde als 400 meter loper met de nationale selectie mee te gaan op trainingsstage naar Suriname. Theo bedankte er vriendelijk voor.

Op een zekere dag toog Theo met een groepje atleten in de auto van de trainer (die hij nog nooit ontmoet had omdat Theo nooit trainde) naar sportpark Ookmeer in Amsterdam voor een belangrijke wedstrijd. Maar onderweg ging het mis, ze kwamen in de file, hoogst ongebruikelijk in die jaren. De oorzaak van de file was de kapotte Hempont. Naar Amsterdam ging je met de pont; de tunnels waren er nog niet. Tegen de tijd dat de pont gerepareerd was, en het groepje atleten met hun trainer op de atletiekbaan arriveerden, was het sprintnummer waar Theo zich voor had ingeschreven al lang voorbij.

Theo wendde zich tot de organisatie en legde uit wat er gebeurd was. “Je kunt nog starten op de 800 meter”. Dat was weliswaar het favoriete onderdeel van Peter Vlaarkamp; het was elke wedstrijd weer even spannend, zou Vlaar de 800 meter onder de twee minuten lopen? Maar Theo zag 800 meter niet zitten (want dat is tweemaal die vreselijke 400 meter). Hink-stap-sprong dan misschien? Dat onderdeel stond ook nog op het programma. Het leek Theo wel wat, hij zou dan in ieder geval niet kotsend aan de reling eindigen.

Met wat tips en aanwijzingen van een Grote Surinamer maakte Theo zich klaar voor zijn eerste sprong ooit. Die Grote Surinamer bleek de kampioen, en wist altijd de hink-stap-sprong wedstrijden te winnen. Behalve op de avond dat Theo te laat kwam voor zijn sprintonderdeel. Theo nam een flinke aanloop...hinkte...landde en voelde een enorme pijn...stapte en weer die pijn nu in zijn andere been...weg van de pijn en hup met zijn lange benen de zandbak in... Theo sprak wederom “dit doe ik nooit meer”. En zo werd zijn eerste poging ooit tevens zijn laatste poging ooit. De Grote Surinamer deed nog een tweede en derde poging om Theo’s afstand voorbij te komen. Maar Theo was de kampioen die avond, met een winnende sprong van 12,52 meter.

Dit waargebeurde verhaal speelde zich 50 jaar geleden af. Theo is inmiddels 69, pensionado, en al jaren gelukkig getrouwd met Lenneke (ja, zij was een van die juichende dames). Hij leidde in zijn arbeidzame leven een bloeiende onderneming. Toen de computer zijn intrede deed in zijn bedrijf, deed Theo iets wat we allemaal wel eens doen: zijn eigen naam googelen. En wat hij nooit had kunnen vermoeden, zijn memorabele sprong van 12,52 meter stond bij AVC in de boeken als clubrecord! Destijds gesprongen als junior, was het ook meteen goed voor het seniorenrecord. Regelmatig maakte Theo dan ook de blits bij vrienden en zakenrelaties door hen dit eens even - ter plekke googelend - onder de neus te wrijven.
In die tijd hield Els Foekema de clubrecords van AV Castricum bij, en zo eenmaal per jaar hadden beiden contact. Het verbaasde Theo steeds meer dat in inmiddels 50 voorbije jaren helemaal niemand bij AVC zijn clubrecord heeft weten te verbeteren. Het is op dit moment zelfs nog steeds het alleroudste clubrecord binnen onze vereniging.

Twee bekers heeft Theo laten maken, qua formaat in stijl met de ouderdom van de records. Een beker voor de junioratleet en een beker voor de senioratleet die het clubrecord weet te verbeteren. Als stimulans, en voor wie het record breekt wordt een nieuw plaatje gegraveerd, met naam, datum en resultaat.

Zaterdag 7 april hebben Frank Stam (clubrecordcommissie AVC) en Joop Beentjes (voorzitter) de beide bekers in ontvangst genomen. Welke AVC junior en senior atleten durven deze bijzondere uitdaging aan?

Op de foto hieronder Joop Beentjes bij de afzetbalk voor hink-stap-sprong, met de afstand van 12,52 meter uitgemeten tot Theo Bouwen in de zandbak.








 




 
www.avcastricum.nl
Op donderdag 18 april 2024 vindt om 20.00 uur de Algemene ledenvergadering plaats. Het bestuur nodigt alle leden, trainers, ouders van… Meer >
 
www.avcastricum.nl
Een aantal leden van onze vereniging doet mee aan de Triatlon Castricum. Wellicht zijn er ook leden die het leuk vinden om te gaan… Meer >
 
www.avcastricum.nl

Gevonden voorwerpen

16 maart 2024
De gevonden voorwerpen-bak in het clubhuis was weer overvol. Alle kleding en schoenen staan de komende twee weken uitgestald. Mis je… Meer >
 
www.avcastricum.nl
Op zaterdagochtend willen we graag de bar van het Clubhuis openen (tussen 9.00 en 12.00 uur), zodat atleten en ouders van jeugdleden… Meer >
 
 
 
 
 
 
 
Terug naar boven